"Beste Els, Beste Khadija,"

Beste Els, beste Khadija,

Via deze brief willen we jullie laten weten dat we blij zijn. Jullie recente initiatieven rond groen in de stad vinden wij tof om te zien. De resolutie die jij, Khadija, samen met Mieke Vogels, ingediend hebt om te pleiten voor meer groen in de stad, en duidelijke monitoring van de hoeveelheid groen, daar lusten wij wel pap van.

En wat het debat betreft dat jullie zopas samen opgezet hebben over stadsgroen: ook al de moeite om te vermelden. Nieuwe beheersvormen voor parken stonden er op de agenda. We onthouden het pleidooi voor parkbeheer waarbij de overheid niet alles zelf uitvoert. Waarbij een regiefunctie voor de administratie voldoende is. Het eigenlijke beheer kan liggen bij een andere actor, een strikt lokale instelling, non-profit of privé… die onderhoud en programmatie op zich neemt. Met een mogelijke rol voor vrijwilligers, buurtbewoners, wijkverenigingen… We noteerden hoe jullie centrale gast concludeerde dat een evenwicht tussen privé, non–profit en overheid ideaal is. Net als een evenwicht tussen top down en bottom up.

Dit alles is een denkpiste die nog niet helemaal hapklaar is, waar ongetwijfeld adders onder het gras zitten (hoe vermijd je dat mensen uitgesloten worden?) maar die verdient om onder de loep te liggen.

Maar weet je, wat wij vooral onthouden is dit: dat jullie pleiten voor meer aandacht voor groen in de stad. Dat er te weinig groen is in het centrum en de kanaalzone. Dat “groen een blauwe uitvinding is” zoals we hoorden. Ook van minister Van Hengel hoorden we dat er op grote lanen absoluut plaats kan zijn voor meer groen. Dus, ja, we zijn blij.

Beste Els en Khadija, mogen wij jullie dan een voorstel doen? Er is in Brussel Stad één plek die nu nog grauw is en stinkend maar waarvan veel mensen hopen dat het binnen enkele jaren een groene ruimte wordt. Omdat er plaats voor is en omdat er geen ander groen in de buurt te vinden valt. En omdat een belangrijke overheidsinvestering gepland staat op die plek.

Het is een plaats waarrond een dynamiek bestaat: allerlei verenigingen, cultuurhuizen, bewonersgroepen, experten en individuen die ideeën naar voor schuiven, initiatieven nemen, debat maken. Mensen die bereid zijn om verantwoordelijkheid op te nemen in het denkproces rond de toekomst van die plek. Een ideale case, zou je zeggen, om een aantal van de ideeën die op jullie debat besproken zijn, te testen in de praktijk. Als je de lokroep kunt weerstaan om de laan om te turnen tot een giga evenementenzone voor nog meer winterpret en dito overlast voor omwonenden, kun je hier een grote publieke ruimte kwalitatief vergroenen. En je kunt experimenteren met co-productie en co-beheer. Een paukenslag is hier op z’n plaats.

Je raadt al over welke case we het hebben: de centrale lanen in de Vijfhoek. De Anspachlaan, Adolphe Max, Lemonnier. Het is niet aan bod gekomen tijdens het debat dat jullie in september 2013 organiseerden, en dat is jammer maar jullie kennen het dossier en de vele voorstellen er over. En Els, als schepen zit jij in een positie om de daad bij het woord te voeren en alle steun te geven aan dit plan: coproductie van het Anspachpark. Met ons allen. En met de overheid in een regiefunctie. 

Vriendelijke groeten,

Piet Van Meerbeek

stafmedewerker leefmilieu en participatie BRAL vzw