Tunnelsaga: Down Down, Deeper and Down!

Tunnelsaga? Vreest niets, beste burger, Status Quo wordt niet in vraag gesteld ! Met de renovatie van de scheurtjestunnels investeert de regering in een verouderde oplossing in plaats van te investeren in de mobiliteit van de 21e eeuw.

De Brusselse scheurtjestunnels werden in de pers al eens gekscherend vergeleken met de Belgische kerncentrales. Vanwege hun belabberde staat natuurlijk. Maar bij nader inzien gaat de vergelijking ook verder op: het openhouden van een voorbijgestreefde infrastructuur houdt een systeem in stand. Dit vertraagt en blokkeert het veranderen van paradigma. Inspanningen om tot een duurzamer verkeersmodel te komen, gaan de koelkast in. En de schaarse gewestelijke middelen gaan naar renovatie van een voorbijgestreefde model.

Nood breekt wet

De hernieuwbare oplossingen zijn in dit geval

• ontradingsparkings in combinatie met bovengronds openbaar vervoer, dat ongehinderd door het verkeer stipt de reizigers bedient
• ruimte voor aangename fietspaden die ook effectief zin geven om te fietsen.
• Ondergrondse parkings die de auto’s van de bewoners van de openbare weg halen.
• Nieuwe tramlijnen met hogere frequenties
• bredere en toegankelijke voetpaden
• meer groen in de stad
• een kwaliteitsvolle openbare ruimte met plaats voor ontmoeting, ontspanning en verplaatsen met respect voor elkaar en het milieu…

Klinkt het u ook als muziek in de oren ?  I Hear A Symphony ? Nee hoor, het Brussels Gewest kiest resoluut voor Fahren Fahren Fahren auf der Autobahn… De tunnels zullen en moeten volledig worden gerenoveerd, en daarvoor worden kosten noch middelen gespaard. Met andere woorden: onze beleidsmakers gaan er alles aan doen om vooral niéts aan onze vervoersgewoonten te veranderen, en voor deze dure grap (900 miljoen euro and counting) moeten en zullen alle mogelijke middelen worden ingezet. Extra personeel, dure werven – want er wordt alleen ’s nachts en in het weekend gewerkt- , extra wegcapaciteit bovengronds (tijdens de sluiting van de tunnels) waardoor fietsen of te voet gaan van rock’n’roll richting grindcore gaat.  Nood breekt wet, weetjewel.

10 keer fietsGEN

Stel je even voor dat we gewoon rustig de tijd nemen om te zien wat we met deze middelen eventueel ook zouden kunnen doen ?

• Tien keer het mythische fiets-GEN aanleggen (1 keer is genoeg) ?

• Vijf nieuwe tramlijnen met 15 ontradingsparkings ?

Ok, maar wat dan met de auto’s? En hoe begin je aan die fameuze modal shift?

Als we nu eens, in afwachting van rustiger tijden, ervoor zorgen dat de normale toestand er een is met meer voetgangers, fietsers en openbaar vervoer-gebruikers en minder auto’s ? En dat we de toestand van vóór de crisis als de noodtoestand gaan beschouwen die ze in werkelijkheid ook was ?

De ene tunnel is de andere niet

Om te beginnen kan je een analyse maken welke tunnels bijdragen tot het functioneren van ons wegennetwerk (de scharnieren, zeg maar) en welke gewoon ervoor zorgen dat er auto’s in de stad worden gepompt.



De Stefaniatunnel bijvoorbeeld, die kan misschien blijven bestaan, vooral omdat deze tunnel toelaat om de Louizaflessenhals autovrij te maken. Het zou trouwens geen slecht idee zijn om dit meteen bij de heropening te doen. Er ontbreekt nu eigenlijk een tunnel, namelijk om van Zuid naar Louiza te gaan. Dit is de reden waarom de flessenhals tot nu nooit autovrij kon gemaakt worden. Tijdens een werf gaat alle verkeer richting Louiza bovengronds, dus na de werf kan het interessant zijn om de ontbrekende ondergrondse beweging via Poelaertplein en tunnel uit te proberen, aangezien auto's het omrijden via Poelaert nu kennen.

Maar die gruwelijke tunnel die het Jubelpark in twee rijt renoveren, really? Dat hou je toch niet voor mogelijk? Maar ook de opeenvolging van ondertunnelde kruispunten op de Kleine Ring die elke vorm van openbare ruimte onmogelijk maken ? De vraag is : dienen onze wegen 60 jaar na expo 58 nog altijd om met de auto zo snel mogelijk van de rand naar het centrum te rijden, of mag een straat ook andere functies hebben?

 

Crisismanagement of lange termijn visie

Door de tunnelproblemen en de aanslagen zit Brussel met een dramatische daling van de autobereikbaarheid. Maar deze crisis blijft niet duren. Als we nu eens, in afwachting van rustiger tijden, ervoor zorgen dat de normale toestand er een is met meer voetgangers, fietsers en openbaar vervoer-gebruikers en minder auto’s ? En dat we de toestand van vóór de crisis als de noodtoestand gaan beschouwen die ze in werkelijkheid ook was ?



Oja, nog dit: onze scheurtjestunnels zijn niet afgeschreven, zoals onze kerncentrales. Nee, na een fikse investering in renovatie lopen de kosten gewoon weer op. Want dat onderhoud belangrijk is, hebben ondertussen zelfs onze beleidsmakers ook begrepen.



De vergelijking gaat dus niet helemaal op.

+ Petitie

Er loopt vandaag ook een petitie, met een boodschap die in de lijn ligt van dit het standpunt van BRAL: JA AAN HET OPENBAAR VERVOER, NEE AAN DE BRUSSELSE TUNNELS