Brussel van onderuit, CitizenDev: Léonor, kokkin met beide voeten op de grond

01/09/2020
Preview LéonoreLR.jpeg

Léonor is een toegewijde vrijwilligster bij de Green Canteen van de Community Land Trust Brussel (CLTB) in de Brusselse Louisawijk. Ze is energiek en extravert en neemt sinds eind 2019 deel aan dit project. Dankzij haar kooktalent en haar zin voor engagement doet ze vandaag wat ze graag doet: samen met vrouwen uit verschillende Afrikaanse landen werken aan een kookproject.

Léonor, kokkin met beide voeten op de grond

Léonor is een toegewijde vrijwilligster bij de Green Canteen van de Community Land Trust Brussel (CLTB) in de Brusselse Louisawijk. Ze is energiek en extravert en neemt sinds eind 2019 deel aan dit project. Dankzij haar kooktalent en haar zin voor engagement doet ze vandaag wat ze graag doet: samen met vrouwen uit verschillende Afrikaanse landen werken aan een kookproject.

“Ik beschrijf mijn loopbaan als een grote reis die bestaat uit ontmoetingen en kansen.” Léonor haalde geen volledige voldoening uit haar studies aan het Ichec, maar had ook geen spijt van haar studiekeuze. “Koken is altijd een passie geweest van mij”. Maar ze legt uit dat ze het moeilijk vond om dat te aanvaarden en de culinaire weg in te slaan. Van het freelancestatuut, tot haar job bij Delhaize en een koksopleiding in de Verenigde Staten en Engeland: Léonor heeft heel wat aspecten van de voedingssector kunnen ontdekken. Ze had twaalf jaar werkervaring toen ze als vrijwilligster begon bij het project Green Canteen via een kennis die haar voorstelde aan Dado, de begeleider van het project.

Green Canteen is een gastentafel van de CLTB en wordt door een groep vrouwen gerund die Afro-Belgische specialiteiten serveren. Léonor liep al snel warm voor het project, aangetrokken door de sociale dimensie. Bij haar vorige werkervaringen was die er namelijk niet: “Ik voelde een drang om iets te veranderen en voeding te gebruiken om inclusie te bevorderen en banden te scheppen. Die enkele keren dat ik met dat sociale aspect werkte, gaf dat me echt voldoening.” Bovenop de sociale banden die ontstaan, doet ze via het project nieuwe ervaringen op: “Voor mij is het een manier om te begrijpen welke benadering nodig is om voor de vrouwen van Green Canteen tot inclusie en persoonlijke en professionele ontplooiing te komen.”

Voor het project is de aanwezigheid van een ervaren kokkin erg waardevol: het project draaide al goed voor ze kwam, maar Léonor heeft voor wat realisme gezorgd. Haar professionele ervaring heeft een aantal groepsleden doen inzien wat de realiteit is: de tijd die nodig is voor zo’n project, de levensstijl van de Brusselaars en de haalbaarheid van sommige voorgestelde recepten. “Ik herinner hen eraan dat ze moeten dromen, want dat is wat ons motiveert. Maar daarna moeten ze opnieuw met beide voeten op de grond staan en stap per stap werken. Ze moeten niets overhaasten en oog hebben voor de moeilijkheden. Het eindresultaat moet professioneel ogen.”

Tussen Léonor en de vrouwen van Green Canteen geldt het principe van geven en nemen: zij heeft professionele ervaring en in ruil kan ze haar culinaire horizon verruimen. Voor dit project was ze namelijk helemaal niet vertrouwd met de Afrikaanse keuken. “Het is voortdurend een ontdekking” zegt ze enthousiast. “Het mooie aan die vrouwen die kunnen koken vertrekt van het idee om iets kleurrijks aan te bieden, ook voor België. We kunnen veel leren van hen en hun boodschap is duidelijk: ‘Dit is onze keuken, dit is waar we van houden, dit is wie we zijn, we wonen in België en dit is de inspanning die we voor jullie leveren’.”

Portret door Garance Roberti de Winghe, Céline Peeters en Victoria Uyttenhove, studenten van Université Saint-Louis-Bruxelles

Lees hier de volledige publicatie.

Lees ook